قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: أُوصِيكَ أَنْ تَسْتَحْيِيَ مِنَ اللهِ عَزَّ وَجَلَّ كَمَا تَسْتَحْيِى مِنَ الرَّجُلِ الصَّالِحِ مِنْ قَوْمِكَ. (مجمع)

بيغمبر أفندمز صلى الله عليه وسلم بيوردلر ."    صنه إنسانلر آراسنداكى صالح بر كمسه دن حيا أتديغيك كبى الله تعالى دان حيا أتمنى وصيت أديورم ."

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) buyurdular: “Sana insanlar arasındaki sâlih bir kimseden hayâ ettiğin gibi Allâhü Teâlâ’dan hayâ etmeni vasiyet ediyorum.” 

(Hadîs-i Şerîf, Mecmaü’z-Zevâid)

Hicrî:   27  ٌŞevval   1437  Fazilet Takvimi 

İMÂM AHMED BİN HANBEL Rahmetullâhi aleyh

Ameldeki dört hak mezhebden Hanbelî mezhebinin imâmıdır. H. 164 (M. 780) tarihinde Bağdad’da doğmuştur. Mekke, Medîne, Şam, Yemen, Basra, Kûfe, Cezîre vesâir beldelere seyâhat edip zamanının meşhûr muhaddislerinden hadîs aldı ve kendisinden Müslim, Buhârî, Beğavî, İbn-i Ebiddünyâ gibi meşhur âlimler hadîs rivâyet etmişlerdir. Fazîletlerine ve menkıbelerine dair pek çok kitaplar yazılmıştır. 

İmâm Ahmed (rah.), İmâm Şâfiî’nin (rah.) talebelerinden olup hadîs ve fıkıhda zamanında eşsizdi. İmâm Ebû Yûsuf’un (rah.) vefatından ve İmâm Şâfiî’nin (rah.) Mısır’a gitmesinden sonra Bağdad’da kendisinden büyük fakîh ve muhaddis kalmamıştı. 

Hadîs ilmine dair “el-Müsned” ismiyle bir kitap yazmıştır ki o vakte kadar yazılan hadîs kitaplarının en büyüğü ve mükemmelidir. 

Kur’ân-ı Kerîm’in mahlûk olduğunu söylemediğinden H. 220 tarihinde hapsolundu ve dövüldü. 

H. 240 (M. 855) tarihinde Bağdad’da vefât etmiş, cenâzesinde yüz kırk bin Müslüman bulunmuştu. Vera‘ ve takvâ sahibi idi. 

İmâm Ahmed bin Hanbel (rah.), Evliyâdan Bişr-i Hâfî’nin (rah.) meclisine çok giderdi. 

Bişr-i Hâfî (rah.) hastalanmıştı, evliyâdan âbide ve zâhide Âmine Remliye ziyâretine gelmişti. O sırada Ahmed bin Hanbel de Bişr-i Hâfî’yi (rah.) ziyârete geldi. İmâm Ahmed (rah.), ziyâretçi hanımı görünce “Bu kimdir?” diye sordu. “Âmine-i Remliye’dir, hastalığımı işitip ziyarete gelmiş” dedi. İmâm Ahmed (rah.), “Ona söyleyin de bize dua etsin” dedi. Âmine (rah.): “Allâhım, Bişr bin Hâris ve Ahmed bin Hanbel, cehennemden kurtulmak istiyorlar. Sen onları azâbından kurtar” diye dua etti. Ahmed bin Hanbel (rah.) dedi ki: “Oradan döndüm. Gece olunca üzerinde nurdan Besmele ile “Duanızı kabul ettik, katımızda sizin için fazlası da vardır” yazılı bir kağıt üzerime atıldı. (Beyhakî, Menâkıb-ı İmâm Ahmed)

Hicrî:   27  ٌŞevval   1437  Fazilet Takvimi 

SİTEDEKİ KONU BAŞLIKLARINI GÖRMEK İÇİN TIKLAYINIZ"