قَالَ
رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: عَيْنَانِ لَا تَمَسُّهُمَا
النَّارُ عَيْنٌ بَكَتْ مِنْ خَشْيَةِ اللهِ وَعَيْنٌ بَاتَتْ تَحْرُسُ فِي
سَبِيلِ اللهِ. (ت)
رسول
الله أفندمز ( ﷺ ) بيوردولر ،: " إيكى
كوز واردركى ، جهنم عتشى اونلره دوقونماز : الله قورقوسوندان آغلايان كوز إيله كجي
الله يولنده نوبت طوطارق كجرن كوز ."
Resûlullah Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular:
“İki göz vardır ki, cehennem ateşi onlara dokunmaz: Allah korkusundan ağlayan
göz ile geceyi Allah yolunda nöbet tutarak geçiren göz.”
(Sünen-i Tirmizî)
Hicrî: 07 Rebiulâhir 1441 Fazilet
Takvimi
ASHÂB-I BEDİR….Zekvân bin Abdikays (r. anh)
Ensâr’dan ilk Müslümanlardan olan Zekvân Hazretleri Birinci ve İkinci Akabe bî’atlerinde bulunmuştur. Medîne’den Mekke-i Mükerreme’ye giderek Peygamberimizin (s.a.v.) yanında kalmış ve sonra tekrar Medîne’ye hicret etmiştir. Bu sebeple kendisine “Muhâcirî ve Ensârî” denilmiştir. Bedir Gazâsı’nda bulunmuş, Uhud Gazâsı’nda şehîd olmuştur.
Resûlullah (s.a.v.), Bedir Harbi’nden dönerken güneş batmadan önce Esîl denilen yere geldi. Orduda az da olsa yaralılar vardı ve esirler de yanlarında idi. Orada konakladılar. Sonra Ashâbına dönerek, “Bu gece bizi kim bekler?” diye sordular. Bir kimse kalkıp, “Ben beklerim, Yâ Resûlallâh” dedi. “Sen kimsin?” diye sorunca “Ben, Zekvân bin Abdikays’ım” dedi. Resûlallah (s.a.v.) “Otur” buyurdu. Sonra tekrar sordu. Başka bir yerden yine biri kalktı. “Sen kimsin?” diye sordular, “İbn-i Abdikays” dedi, yine “Otur” buyurdular. Biraz sonra Peygamberimiz (s.a.v.), aynı suâli tekrar sordular, birisi kalktı, yine sen kimsin buyurdu. O “Ben Ebû Sebu’um” dedi.
Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) biraz sonra: “Üçünüz de kalkınız” buyurdu. Zekvân bin Abdikays (r.a.) tek başına kalktı. Resûlullah (s.a.v.): “Senin diğer iki arkadaşın nerede” buyurunca, “Yâ Resûlallâh, cevab veren hep ben idim” dedi. Resûlullah (s.a.v.) ona “Allah seni muhâfaza buyursun” diye duâ etti. Zekvân Hazretleri sabaha kadar orduyu bekledi.
Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) ve Ashâbı, Uhud Gazâsı’na çıktığında civarda gayet tehlikeli ve ıssız bir geçit olup müşriklerin gözcülerinin oradan gelme ihtimali vardı. Resûlullah (s.a.v.), Ashâbına: “Şu geçidi bizim için bu gece kim bekler” diye sordular. Yine Zekvân Hazretleri kalktı. Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) ona duâ etti ve: “Yarın ayakları cennet bahçelerinde dolaşacak kimseye bakmak isteyen şu zâta baksın” buyurdular.
Zekvân (r.a.) âilesinin yanına vedâ etmek için döndü ve lüzumlu vasiyetleri yaptıktan sonra vazîfeli olduğu yere gitmek için çıktı. Âilesi onun elbisesine yapışıp “Bizi bırakıp da gidiyor musun?” dediler. O, elbisesini çekti, onların yanından geçtikten sonra dönüp “Artık kıyâmette görüşürüz.” dedi. Sonra vazîfe mahallinde şehîd oldu. (Radıyallâhü anh)
Resûlullah (s.a.v.), Bedir Harbi’nden dönerken güneş batmadan önce Esîl denilen yere geldi. Orduda az da olsa yaralılar vardı ve esirler de yanlarında idi. Orada konakladılar. Sonra Ashâbına dönerek, “Bu gece bizi kim bekler?” diye sordular. Bir kimse kalkıp, “Ben beklerim, Yâ Resûlallâh” dedi. “Sen kimsin?” diye sorunca “Ben, Zekvân bin Abdikays’ım” dedi. Resûlallah (s.a.v.) “Otur” buyurdu. Sonra tekrar sordu. Başka bir yerden yine biri kalktı. “Sen kimsin?” diye sordular, “İbn-i Abdikays” dedi, yine “Otur” buyurdular. Biraz sonra Peygamberimiz (s.a.v.), aynı suâli tekrar sordular, birisi kalktı, yine sen kimsin buyurdu. O “Ben Ebû Sebu’um” dedi.
Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) biraz sonra: “Üçünüz de kalkınız” buyurdu. Zekvân bin Abdikays (r.a.) tek başına kalktı. Resûlullah (s.a.v.): “Senin diğer iki arkadaşın nerede” buyurunca, “Yâ Resûlallâh, cevab veren hep ben idim” dedi. Resûlullah (s.a.v.) ona “Allah seni muhâfaza buyursun” diye duâ etti. Zekvân Hazretleri sabaha kadar orduyu bekledi.
Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) ve Ashâbı, Uhud Gazâsı’na çıktığında civarda gayet tehlikeli ve ıssız bir geçit olup müşriklerin gözcülerinin oradan gelme ihtimali vardı. Resûlullah (s.a.v.), Ashâbına: “Şu geçidi bizim için bu gece kim bekler” diye sordular. Yine Zekvân Hazretleri kalktı. Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) ona duâ etti ve: “Yarın ayakları cennet bahçelerinde dolaşacak kimseye bakmak isteyen şu zâta baksın” buyurdular.
Zekvân (r.a.) âilesinin yanına vedâ etmek için döndü ve lüzumlu vasiyetleri yaptıktan sonra vazîfeli olduğu yere gitmek için çıktı. Âilesi onun elbisesine yapışıp “Bizi bırakıp da gidiyor musun?” dediler. O, elbisesini çekti, onların yanından geçtikten sonra dönüp “Artık kıyâmette görüşürüz.” dedi. Sonra vazîfe mahallinde şehîd oldu. (Radıyallâhü anh)
Hicrî: 07 Rebiulâhir 1441 Fazilet
Takvimi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder