MEZHEB İMAMLARININ EHL-İ BİD‘ATLE MÜCÂDELELERİ

قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: لَا يَنْبَغِي لِلْعَالِمِ أَنْ يَسْكُتَ عَلَى عِلْمِهِ، وَلَا يَنْبَغِي لِلْجَاهِلِ أَنْ يَسْكُتَ عَلَى جَهْلِهِ، قَالَ اللهُ جَلَّ ذِكْرُهُ: {فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ اِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ}. (طس)

رسول الله  أفندمز  ( ﷺ )  بيوردولر ،"    عالم إيجن بلديكى شيده سكوت أتمسى لايق دكلدر . جاهل إيجن ده جهل أوزرينه سكوت أتمسى ( يعنى بلمدكلرنى أؤكرنمه مسى ) لايق دكلدر . الله جلله ذكرُهُ ( مئآلا ) : أكر بلميور إيسنز أهل ذكره ( بلنلره ) سورونوز ."  ( نحل سوره سى آيت  ٤٣ ) بيوردى ."

Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) buyurdular: “Âlim için bildiği şeyde sükût etmesi lâyık değildir. Câhil için de cehli üzerine sükût etmesi (yani bilmediklerini öğrenmemesi) lâyık değildir. Allah Celle Zikruhû (meâlen): ‘Eğer bilmiyor iseniz ehl-i zikre (bilenlere) sorunuz.’ (Nahl s. âyet 43) buyurdu.”

 (Taberânî, el-Mu’cemü’l-Evsat)

Hicrî:   20  Zilkade   1440  Fazilet Takvimi   

MEZHEB İMAMLARININ EHL-İ BİD‘ATLE MÜCÂDELELERİ

 

Mezhebleri şark ve garb her yere yayılan ve Müslümanların kendilerine tâbi olduğu dört mezheb imâmımız, bid’at ve hevâ ehli ile mücâdele ettiler. Bu sâyede, ümmet de o bid’at ve hevâ ehlinden uzak durdular.
İmâm-ı A’zam Ebû Hanîfe (rah.) Hazretlerine, Ehl-i Sünnet’in alâmetleri soruldu. Râfizî ve Hâricîleri reddetmek için şöyle cevap verdi: “Tafdîlü’ş-Şeyhayn (Hz. Ebûbekir ve Hz. Ömer’i (r.anhümâ) fazîletli ve üstün görmek), Mehabbetü’l-Hateneyn (İki damada -Hz. Osman ve Hz. Ali (r.anhümâ)– muhabbet etmek) ve mestler üzerine meshetmek, bütün sahabeyi hayırla zikretmek ve iyi kötü herkesin arkasında namaz kılmak.”
İmâm-ı A‘zam Hazretlerine ait ‘el-Fıkhu’l-Ekber’ isimli akâid ile alâkalı veciz ve kâfî bir metin vardır. Bu metinde Ehl-i Sünnet’in îtikat esasları anlatılmış, Kaderiyye, Cehmiyye, Râfizî, Hâricî, Mûtezile ve diğer birçok bid’at ehline reddiyeler vardır. Bu vesîle ile müminler onlardan sakınsın ve hak yolu bulsunlar istemiştir.
İmam Mâlik (rah.) bid’at ehliyle mücâdelede insanların en şiddetlilerinden idi. Derdi ki: Kalbinde eğrilik olana kulak verme. Çünkü sen onu dinlerken sana nasıl bir zarar vereceğini bilemezsin.
İmâm-ı Şâfiî’nin (rah.) Usûl-i Din ile alâkalı on dört kitabı vardır. Yaşadığı zamanda bid‘atler yayıldığı için Müslümanların îtikâdını korumak ve bid‘at ehline karşı koymak ona vâcip oldu. İmâm-ı Şâfiî (rah.) dîni tecdîd etti. Aşırıya gidenlerin tahrifatlarını ve câhillerin tevillerini sonlandırdı. Yanlış fikirli olanları ve yanlışa düşenlerin fikirlerini düzeltti.
İmam Ahmed bin Hanbel (rah.), bu uğurda birçok zulüm ve sıkıntıya göğüs gerdi. Mûtezile onun zamanında saltanat makâmına nüfuz etmişti. Onlar ‘Kur’ân mahlûktur’ görüşünü zorla kabul ettirmeye çalıştılar. Çok az kişi ellerinden kurtulabildi. Doğruyu ve hakkı söyleyenler zulme mâruz kalıyorlardı. Ancak İmam Ahmed bin Hanbel (rah.) sebat gösterdi. Zâlimlerin emelleri boşa gitti.

Hicrî:   20  Zilkade   1440  Fazilet Takvimi   

SİTEDEKİ KONU BAŞLIKLARINI GÖRMEK İÇİN TIKLAYINIZ"