قَالَ رَسُولُ اللهِ ﷺ : إِيَّاكُمْ وَالْكِبْرَ فَإِنَّ إِبْلِيسَ حَمَلَهُ الْكِبْرُ عَلَى أَنْ لَا يَسْجُدَ لِآدَمَ. (فيض)
رسول الله أفنديمز ( ﷺ ) بيوردولر : كبردن ساقننز ! زيرا كبر ، إبليسى آدم عليه السلامه سجده أتمه ميه سوك أتمشدر . "
Resûlullah Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular: Kibirden sakınınız! Zira kibir, İblîs’i, Âdem aleyhisselâm’a secde etmemeye sevk etmiştir.”
(Münâvî, Feyzu’l-Kadîr)
Hicrî: 04 Safer 1445 Fazilet Takvim
KÖTÜ VASIFLARDAN KİBİR
Kibir; kişinin kendini büyük ve üstün, diğer insanları küçük ve kendisinden aşağı görmesi, gururlanmasıdır. Bu gurur, haddi aştığı zaman, sahibinin dinini ve imanını yok eder, derecesini düşürür, güzel ahlâklarını mahveder ve herkes ondan nefret eder.
Allâhü Teâlâ, İsrâ Sûresi’nin 37. âyet-i kerîmesinde -meâlen-: “Ve yeryüzünde kibirli bir hâlde yürüme. Şüphe yok ki, sen ne yeri yırtabilirsin ve ne de boyca dağlara yetişebilirsin.” buyurulmuştur. Yani, ey insan! Mütevâzı (alçakgönüllü) ol, âkıbetini düşün, lüzumsuz bir zevk ve sürûr ile mağrûrâne (kibirli) bir vaziyet alarak gezip durma. Öyle bir kuvvete sahip değilsin; sen, her cihetten sınırlı bir varlığa sahip, birçok şeye muhtaç fânî bir mahlûktan ibaretsin. Artık o kadar büyüklük taslamak sana yakışır mı?
Peygamber Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem, “Kalbinde zerre kadar kibir olan, (bu kibriyle) Cennet’e giremez.” buyurunca bir Sahâbî, “Yâ Resûlallah! Kişi, elbisesinin ve ayakkabılarının temiz olmasını sever, hoşuna gider (bu da kibir sayılır mı?)” dedi. Peygamber Efendimiz (s.a.v.), “Allâhü Teâlâ, cemal sıfatının sahibidir. Güzel ve temiz olanı sever. Kibir, hakkı kabul etmeyip reddetmek ve insanları hakîr görmektir.” buyurdular.
Hz. Süleyman aleyhisselâm bir gün saltanat makamında oturmuş; insanlar, cinler, kuşlar ve yabanî hayvanlardan meydana gelen kalabalık bir ordu da huzurunda toplanmıştı. Bu vaziyette iken, emir buyurmalarıyla rüzgâr, Süleyman aleyhisselam’ın tahtını gökyüzüne doğru o kadar yükseltti ki, yedi kat semada tesbîh ve tehlîl ile meşgul olan meleklerin sesleri duyulmaya başlandı. O esnada semanın yüceliklerinden şöyle bir ses duyuldu:
“Ey Süleyman’ın (a.s.) yanında bulunanlar! Emirlerinin ve hükümlerinin bu kadar geçerli olmasıyla, hizmetçilerinin çokluğuyla ve saltanatının ihtişamı sebebiyle Hazret-i Süleyman’ın kalbine zerre kadar kibir gelmiş olsaydı, saltanat tahtı, yeryüzünden semaya ne kadar yükseltildiyse, yine yeryüzünden aşağılara doğru da o kadar alçaltılır ve aşağılara indirilirdi.”
Hicrî: 04 Safer 1445 Fazilet Takvim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder