HÂCE ÂRİF RÎVGERÎ (K.S.)

قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ تَعَالَى عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:  كَفَى بِالشَّيْبِ وَاعِظًا. (فر)

رسول الله  ( ﷺ )  بيوردولر  : ( إنسانا ) إختيارلق ( صاجين صاقالين آغارماسى ) ، وائز اولرق يتر  . "

Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) buyurdular: “ (İnsana) ihtiyarlık (saçın sakalın ağarması), vâiz olarak yeter.”

(Deylemî, Müsnedü’l-Firdevs)

Hicrî:   21   Şevval     1442    Fazilet Takvim

 

HÂCE ÂRİF RÎVGERÎ (K.S.)

 

Hâce Ârif Rîvgerî (k.s.) Hazretleri, Silsile-i Sâdât’ın onuncu halkasıdır. İlim, hilim, zühd, takvâ, riyâzet, ibadet ve sünnet-i seniyyeye bağlılık vasıflarına tam sahipti.

Uzun ömür yaşayan Hâce Ârif Rîvgerî (k.s.), Rivger’de vefat etti ve oraya defnolundu (v. 1236). Kabr-i şerîfleri, günümüzde Buhârâ’nın Şefirkan ilçesindedir.

Hâce Ârif Rîvgerî (k.s.), henüz talebe olduğu ve medresede okuduğu sıralarda, bir gün çarşıda Abdülhâlık Gucdüvânî (k.s.) Hazretlerine rastladı; erzak satın almış, taşıyordu. “Eşyalarınızı taşıyabilir miyim?” diye ricâda bulundu. Gucdüvânî (k.s.) Hazretleri, taşımasına müsaade etti ve evine ulaştıklarında Hâce Ârif Rîvgerî (k.s.) Hazretlerine, bir saat sonra yemeğe gelmesini söyledi. Ârif Rîvgerî (k.s.) Hazretleri, Abdülhâlık Gucdüvânî (k.s.) Hazretlerinin yanından ayrıldıktan sonra, artık okuduğu ilimlere karşı meylinin kalmadığını hissetti. İçinde, hemen onun terbiyesine, müridliğine girme arzusu doğdu.

Ârif Rîvgerî (k.s.) Hazretleri, tam vaktinde davete icâbet etti. Gucdüvânî (k.s.) Hazretleri onu, müridliğe kabul etti ve ona, kalple zikrin usûlünü tarif etti. Ârif Rîvgerî (k.s.) Hazretleri, o andan sonra sürekli bu zikirle meşgul olmaya başladı. Hattâ daha önce gittiği medresedeki dersleri bıraktı. Ders hocası onu her gördüğünde dersine çağırıyor, gelmediği için de ona kızıyordu. Lâkin Ârif Rîvgerî (k.s.) kabul etmiyordu.

Bir gece Ârif Rîvgerî (k.s.) Hazretleri rüyasında, kendisini derse çağıran eski hocasının bir günah işlediğini gördü. Ertesi gün onunla karşılaştığında hocası, âdeti üzere ona laf söylemeye başladı. Bunun üzerine Ârif Rîvgerî (k.s.), “Hocam! Siz hem haram işliyorsunuz, hem de beni hayırlı bir yoldan ayırmaya çalışıyorsunuz!” dedi. Gerçekten de söylediği gibi haram işleyen hocası, bu hâl karşısında sıkılıp utandı ve tasavvuf erbâbının büyüklüğünü kabul etti. Bunun üzerine o hoca da Abdülhâlık Gucdüvânî (k.s.) Hazretlerinin huzuruna vardı ve ona bağlanarak ihlaslı müridlerinden oldu.

Hicrî:   21   Şevval     1442    Fazilet Takvim

 

SİTEDEKİ KONU BAŞLIKLARINI GÖRMEK İÇİN TIKLAYINIZ"