قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : وَاللهُ فِي عَوْنِ الْعَبْدِ مَا كَانَ الْعَبْدُ فِي عَوْنِ أَخِيهِ. (د)
بيغمبر أفنديمز ( ﷺ ) بيوردولر : قل ، ( دين ) قردشنين يارديمنده اولديغى متدتجه الله تعالى ده قلونون ياردمنده در . "
Resûlullah Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular: Kul, (din) kardeşinin yardımında olduğu müddetçe Allâhü Teâlâ da o kulunun yardımındadır.”
(Sünen-i Ebû Dâvûd)
Hicrî: 24 Cemaziyelevvel 1444 Fazilet Takvim
KARDEŞLİĞİN EN YÜKSEK MERTEBESİ: ÎSÂR
Îsâr, kardeşinin dünya ve âhiret işlerindeki arzularını, kendi arzu ve isteklerine tercih etmektir.
Medîne’ye hicret eden Müslüman kardeşlerine mallarıyla, mülkleriyle ve her türlü varlıklarıyla yardımda bulunan Ensâr topluluğunun tamamı cömert idi.
Haşr Sûresi’nin “…Kendilerinde ihtiyaç bile olsa (din kardeşlerini) kendilerine tercih ederler.” meâlindeki 9. âyet-i kerimesi, onlar hakkında nâzil olmuştur. Bu âyet-i kerîmenin indiriliş sebebi şudur:
İbn-i Ömer radıyallâhü anhümâ şöyle rivâyet etmiştir: Resûlullâh’ın ashâbından bir zâta, bir koyun başı hediye edildi. O da “Falan kardeşim buna, bizden daha muhtaçtır.” dedi ve ona gönderdi. O diğer birine, o da diğer birine gönderdi ve bu yedi ev dolaştı, nihâyet dönüp yine evvelkine geldi. Bunun üzerine bu âyet-i kerîme nâzil oldu.
Diğer bir rivâyete göre, âyet-i celîlenin sebeb-i nüzûlü şu hâdisedir: Bir zât, Resûlullah Efendimize geldi ve “Yâ Resûlallah, açlıktan dermansız kaldım” dedi. Resûlullah Efendimiz (s.a.v.), hanımlarına haber gönderdi. Onların da yanlarında hiçbir şey yoktu. Bunun üzerine Resûlullah Efendimiz, “Bu zâtı bu gece müsafir edecek kimse yok mu ki Allah ona rahmet buyursun.” dedi.
Ensâr’dan Ebû Talhâ (r.a.) derhal ayağa kalktı, “Ben varım, yâ Resulâllâh!” dedi. O zâtı alıp evine götürdü, zevcesine de, “Resûlullâh’ın müsafirine ikramda bulunalım.” diye tembih etti. Hanımı, “Vallâhî, yanımızda çocuğun yiyeceğinden başka bir şey yok.” dedi. O hâlde “Çocuğu akşam yemeği vakti uyut, kandili de söndürüver, Resûlullâh’ın müsafiri için biz, bu geceyi aç geçiştiriverelim.” dedi.
Müsafir sabahleyin Resûlullâh’a vardı. Resûlullah (s.a.v.), “Bu gece, Allâhü Teâlâ, fülân ve fülândan çok razı oldu.” dedi, Allâhü Teâlâ da haklarında bu âyet-i kerîmeyi indirdi.
Hicrî: 24 Cemaziyelevvel 1444 Fazilet Takvim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder