قَالَ اللهُ تَعَالَى: لَقَدْ كَانَ فِي يُوسُفَ وَاِخْوَتِهِ اٰيَاتٌ لِلسَّٓائِلِينَ. (سورة يوسف، ٧)
الله تعالى شويله بيوردى ( مئآلا ) : آند اولسونكى ، يوسف ( عليه السلام ) وقردشلرين ( ين قصه لرين ) دان سؤآل أدنلر إيجن بر جوق عبرتلر واردر . "
Allâhü Teâlâ şöyle buyurdu(meâlen): “ Andolsun ki, Yûsuf (aleyhisselâm) ve kardeşlerin(in kıssaların)dan sual edenler için birçok ibretler vardır.”
(Yûsuf Sûresi, âyet 7)
Hicrî: 14 Cemaziyelahir 1443 Fazilet Takvim
YAKUB VE YÛSUF ALEYHİMESSELÂM -2
Yûsuf aleyhisselâm’ın kardeşleri, yaşanan kıtlık sebebiyle Kenan ilinden kalkıp zahîre almak için Mısır’a gitmeye mecbur kalmışlardı. Hz. Yakub (a.s.) ise Yûsuf aleyhisselâm’dan ayrılalı beri ağlardı ve evladının hasretinin ateşi ciğerini dağlardı. Fakat küçük oğlu Bünyâmin, Yûsuf aleyhisselâm’a öteki kardeşlerinden fazla benzediğinden onunla biraz teselli bulurdu. Bundan dolayı Yakub (a.s.), Bünyâmin’i yanında alıkoyup diğer on oğlunu zahîre getirmek için Mısır’a gönderdi.
On kardeş, Mısır’da Hz. Yûsuf’un huzuruna girdiler. Yûsuf aleyhisselâm onları tanıdı, fakat onlar, Hz. Yûsuf’u tanıyamadılar. Hazret-i Yûsuf (a.s.) onlara hisselerine göre zahîre verdikten sonra Bünyâmin için de bir hisse verdi. Hepsine ziyafet verip ağırladı. Lâkin, “Bir daha gelişinizde diğer kardeşinizi de getirmezseniz gelmeyiniz, size zahîre vermem.” dedi ve onlara fark ettirmeden, ödedikleri zahîre bedellerini de yüklerinin içine koydurttu.
Yakub aleyhisselâm’ın oğulları, babalarının yanına geldiler. Yükleri açıp zahîre bedellerini içlerinde bulunca çok sevindiler. Tekrar zahîre getirmeye çıkacakları zaman, “Bizimle gitmezse zahîre verilmeyecek” deyip Bünyâmin’i gözetmek üzere babalarına söz verdiler ve Allâh’a yemin ettiler. Sonra Bünyâmin’i de alıp Mısır’a gittiler.
Mısır’a vardıklarında Yûsuf aleyhisselâm, onlara ziyafet verip ikramda bulundu. Bir aralık Bünyâmin’e gizlice, “Ben senin kardeşinim. Bir bahane ile seni yoldan döndürüp alıkoyacağım, korkma!” dedi. Yükler hazırlanınca Bünyâmin’in yüküne bir altın tas koydurdu. Sonra kardeşler, yola çıktılar. Arkalarından memurlar gelip yüklerini aradılar. Tası, Bünyâmin’in yükünden bulup çıkardılar. Hazret-i Yûsuf, bunun cezasını, babasının şerîatini kardeşlerine söyleterek Bünyâmin’i ellerinden aldı.
Bünyâmin’in büyük kardeşleri dediler ki: “Bünyâmin’in bir ihtiyar babası vardır. Onu pek sever, ayrılığına dayanamaz. Onun yerine bizim birimizi alıkoy, büyük ihsân etmiş olursun.” Hz. Yûsuf (a.s.), “Biz, sizin şerîatınız üzerine onu alıkoyduk. Başkasını alıp zalim olmaktan Allâh’a sığınırız.” dedi.
Ümitlerini kesip geri çekildiler, utanarak ve sıkılarak babalarının yanına geldiler ve olanları anlattılar. (Devamı var)
Hicrî: 14 Cemaziyelahir 1443 Fazilet Takvim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder