قَالَ
رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: إِنَّ مِنَ السَّرَفِ أَنْ
تَأْكُلَ كُلَّ مَا اشْتَهَيْتَ. (ه)
رسول الله أفندمز ( صلى الله عليه وسلم ) بويوردولر ," محقق
جانينيك جكديكى هر شىء يمن إسرافتاندر ."
Resûlullah Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular: “Muhakkak canının çektiği her şeyi yemen israftandır.”
(Sünen-i İbn-i Mâce)
Hicrî: 28 Cemaziyelevvel 1440 Fazilet
Takvimi
TIBB-I NEBEVÎ’DEN: PERHİZ
Hastalıklara karşı ilaç kadar faydalı bazı tedbirler ve dikkat edilmesi lazım gelen şeyler vardır. Bunların başında, soğuk ve sıcağa dikkat ederek perhiz yapmak gelir. Peygamber Efendimiz (sallallâhü aleyhi ve sellem) “Her hastalığın başı mideyi doldurmak, her ilacın başı da çok yiyip içmekten sakınmak, perhiz etmektir.” buyurmuşlardır. Bu hadîs-i şerîf, perhizin hastaya ilaç kadar fayda verdiğine pek güzel bir misaldir.
Perhiz iki türlüdür: Birincisi, hastalığa sebep olan şeylerden korunmaktır. İkincisi, hastalığı artıracak ve iyi olmayı güçleştirecek şeylerden sakınmaktır.
Perhiz, yemeden içmeden büsbütün el çekmek değildir. Yaşamak için mideyi bozmayacak kadar yemek, içmek, gıdalanmak gerektir. İnsan, ancak iyi beslenmekle kendini hasta olmaktan kurtarır.
İnsan doğar doğmaz kendisiyle beraber yaratılan bir duyguya kapılarak yer, içer. Açık kalırsa örtünür, çok iş görmekle yorulduğunda dinlenmek üzere bir yere oturur veya uykuya yatar. Üşürse ısınmaya uğraşır. Kendine sıcak dokunacağını anlarsa serin bir yere koşar. İnsanlar bunları yaradılışı sebebiyle her gün yaparlar.
Böyle yapmayıp da midesine ne bulursa indirir, tıka basa yemek yer, koşa koşa iyice terledikten sonra soğuk rüzgâra karşı durur; dondurma yer, buzlu şerbetler içer, üstünü örtmeden uyursa, o sırada kendisine tatlı gelen bu şeyler yüzünden sonunda zarar görür, hasta düşer. Asıl perhiz bunlardan kendini sakınmaktır. Hasta olup da iyi olmaya çalışmaktan, bunun için hekimlere, ilaçlara paralar vermektense, sağlam iken hiç hasta olmamaya çalışmak daha iyi değil midir?
Perhiz iki türlüdür: Birincisi, hastalığa sebep olan şeylerden korunmaktır. İkincisi, hastalığı artıracak ve iyi olmayı güçleştirecek şeylerden sakınmaktır.
Perhiz, yemeden içmeden büsbütün el çekmek değildir. Yaşamak için mideyi bozmayacak kadar yemek, içmek, gıdalanmak gerektir. İnsan, ancak iyi beslenmekle kendini hasta olmaktan kurtarır.
İnsan doğar doğmaz kendisiyle beraber yaratılan bir duyguya kapılarak yer, içer. Açık kalırsa örtünür, çok iş görmekle yorulduğunda dinlenmek üzere bir yere oturur veya uykuya yatar. Üşürse ısınmaya uğraşır. Kendine sıcak dokunacağını anlarsa serin bir yere koşar. İnsanlar bunları yaradılışı sebebiyle her gün yaparlar.
Böyle yapmayıp da midesine ne bulursa indirir, tıka basa yemek yer, koşa koşa iyice terledikten sonra soğuk rüzgâra karşı durur; dondurma yer, buzlu şerbetler içer, üstünü örtmeden uyursa, o sırada kendisine tatlı gelen bu şeyler yüzünden sonunda zarar görür, hasta düşer. Asıl perhiz bunlardan kendini sakınmaktır. Hasta olup da iyi olmaya çalışmaktan, bunun için hekimlere, ilaçlara paralar vermektense, sağlam iken hiç hasta olmamaya çalışmak daha iyi değil midir?
ATALAR SÖZÜ:
Gençliğin kıymeti ihtiyarlıkta bilinir.
Gençlikten kocalığa sağlık saklamalı.
Hicrî: 28 Cemaziyelevvel 1440 Fazilet
Takvimi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder