قَالَ
رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: خِيَارُ أَمَّتِي اَلَّذِينَ
يَشْهَدُونَ أَنْ لَا إِلٰهَ إِلَّا اللهُ وَأَنِّي رَسُولُ اللهِ اَلَّذِينَ
إِذَا أَحْسَنُوا اِسْتَبْشَرُوا وَإِذَا أَسَاؤُا اسْتَغْفَرُوا. (فيض)
رسول الله أفندمز ( صلى الله عليه وسلم ) ،" الله
دان باشقه إلح اولماديغنه و بنم اللهيك رسولى اولديغومه شهادت أدن أؤمتمين أك
خيرلى لرى ، إيلك يابطقلرى زمان سوينن ، كوتولك يابطقلرى زمان إستغفار أدنلردر
."
Resûlullah Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular: “Allah’tan başka ilah olmadığına ve benim Allâh’ın Resûlü olduğuma şehâdet eden ümmetimin en hayırlıları, iyilik yaptıkları zaman sevinen, kötülük yaptıkları zaman istiğfar edenlerdir.”
(Feyzü’l-Kadîr)
Hicrî: 24 Recep 1440 Fazilet
Takvimi
BABASI TARAFINDAN ESİR ALINAN SAHÂBÎ -2
Ebû Cendel (radıyallâhü anh), götürülürken:
“Ey Müslümanlar topluluğu! Müslüman olarak yanınıza geldiğim hâlde, şimdi ben müşriklere iâde ediliyor, geri mi çevriliyorum? Uğradığım işkenceleri görmüyor musunuz? Yâ Resûlallâh! Ey Müslümanlar topluluğu! Siz, bana işkence yapsınlar, beni dînimden döndürsünler diye mi müşriklere teslim ediyorsunuz?” diyerek feryat ediyordu.
Resûlullah Efendimiz (sallallâhü aleyhi ve sellem) “Ey Ebû Cendel! Sen biraz daha sabret! Allah’tan da bunun ecrini, mükâfatını dile! Hiç şüphesiz Allâhü Teâlâ senin için ve seninle beraber bulunan zayıf Müslümanlar için bir genişlik ve çıkar yol gösterecektir! Biz şu kavim ile (müşriklerle) aramızda bir anlaşma yapmış ve bu yolda kendilerine Allâh’ın ahdiyle söz vermiş bulunuyoruz. Biz, onlara vermiş olduğumuz söze vefâsızlık edemeyiz.” buyurdu.
Süheyl’in yanında bulunan Mikrez bin Hafs ile Huvaytıb bin Abdüluzzâ: “Ey Muhammed! Senin hatırın için, onu biz himayemize alıyoruz! Ona işkence yaptırmayacağız!” dediler. Peygamberimiz (s.a.v.) böylece, Huvaytıb’la Mikrez’in korumaları şartıyla, Ebû Cendel’i (r. anh) müşriklerle birlikte geri çevirmiş oldu. Onlar da Ebû Cendel’i (r. anh) Mekke’ye varıncaya kadar korudular.
Sonra Hazret-i Ömer (r.a.), Ebû Cendel’in (r. anh) yanına yaklaşıp onunla bazı şeyler konuştu. Bu konuşmayı işiten Süheyl kızarak elindeki dikenli, budaklı ağaç dalını Ebû Cendel’in yüzüne vurdu. Bu hâdiseye şâhit olan Müslümanlar dayanamayarak ağladılar. Sonra Resûlullah Efendimiz (s.a.v.):
“Babası ile oğlu arasından çekilin. Şayet Allâhü Teâlâ, Ebû Cendel’in davasında sâdık olduğunu görürse elbette onu müşriklerin elinden kurtaracaktır.” buyurdu.
Nitekim Peygamber Efendimiz (s.a.v.), Ashâbı ile Medîne-i Münevvere’ye döndükten sonra Allâhü Teâlâ, onu müşriklerin ellerinden kurtardı ve Ebû Cendel (r.a.) Mekke’den kaçmayı başardı.
“Ey Müslümanlar topluluğu! Müslüman olarak yanınıza geldiğim hâlde, şimdi ben müşriklere iâde ediliyor, geri mi çevriliyorum? Uğradığım işkenceleri görmüyor musunuz? Yâ Resûlallâh! Ey Müslümanlar topluluğu! Siz, bana işkence yapsınlar, beni dînimden döndürsünler diye mi müşriklere teslim ediyorsunuz?” diyerek feryat ediyordu.
Resûlullah Efendimiz (sallallâhü aleyhi ve sellem) “Ey Ebû Cendel! Sen biraz daha sabret! Allah’tan da bunun ecrini, mükâfatını dile! Hiç şüphesiz Allâhü Teâlâ senin için ve seninle beraber bulunan zayıf Müslümanlar için bir genişlik ve çıkar yol gösterecektir! Biz şu kavim ile (müşriklerle) aramızda bir anlaşma yapmış ve bu yolda kendilerine Allâh’ın ahdiyle söz vermiş bulunuyoruz. Biz, onlara vermiş olduğumuz söze vefâsızlık edemeyiz.” buyurdu.
Süheyl’in yanında bulunan Mikrez bin Hafs ile Huvaytıb bin Abdüluzzâ: “Ey Muhammed! Senin hatırın için, onu biz himayemize alıyoruz! Ona işkence yaptırmayacağız!” dediler. Peygamberimiz (s.a.v.) böylece, Huvaytıb’la Mikrez’in korumaları şartıyla, Ebû Cendel’i (r. anh) müşriklerle birlikte geri çevirmiş oldu. Onlar da Ebû Cendel’i (r. anh) Mekke’ye varıncaya kadar korudular.
Sonra Hazret-i Ömer (r.a.), Ebû Cendel’in (r. anh) yanına yaklaşıp onunla bazı şeyler konuştu. Bu konuşmayı işiten Süheyl kızarak elindeki dikenli, budaklı ağaç dalını Ebû Cendel’in yüzüne vurdu. Bu hâdiseye şâhit olan Müslümanlar dayanamayarak ağladılar. Sonra Resûlullah Efendimiz (s.a.v.):
“Babası ile oğlu arasından çekilin. Şayet Allâhü Teâlâ, Ebû Cendel’in davasında sâdık olduğunu görürse elbette onu müşriklerin elinden kurtaracaktır.” buyurdu.
Nitekim Peygamber Efendimiz (s.a.v.), Ashâbı ile Medîne-i Münevvere’ye döndükten sonra Allâhü Teâlâ, onu müşriklerin ellerinden kurtardı ve Ebû Cendel (r.a.) Mekke’den kaçmayı başardı.
(Tefsîru’s-Semerkandî)
Hicrî: 24 Recep 1440 Fazilet
Takvimi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder