إِنَّ
رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ سُئِلَ عَنْ أَفْضَلِ الْأَعْمَالِ
فَقَالَ إِيمَانٌ بِاللهِ وَجِهَادٌ فِي سَبِيلِ اللهِ عَزَّ وَجَلَّ وَحَجٌّ
مَبْرُورٌ. (حم)
رسول
الله أفندمز صلى الله عليه وسلمه ،
عمللريك أك فضيلتلسندن سؤآل اولندى ده " الله تعالى يه إيمان أتمك ، الله
عززه وجلله يولنده جهاد أتمك و قبول اولنمش حجدر بيوردولر ."
“Resûlullah Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selleme,
amellerin en fazîletlisinden suâl olundu da ‘Allâhü Teâlâ’ya îman etmek, Allah
Azze ve Celle yolunda cihâd etmek ve kabul olunmuş hacdır’ buyurdular.”
(Müsned-i Ahmed bin Hanbel)
Hicrî: 09 Cemâziyelevveel 1441 Fazilet
Takvimi
İLK HİCRET EDEN HANIMLARDAN: ŞİFÂ (R. ANHÂ)
Hanım sahâbîlerden olan Şifâ binti Abdullah (radıyallâhü anhâ), hicretten önce Mekke-i Mükerreme’de Müslüman oldu. Asıl ismi Leyla olup Şifâ ismi ile meşhur olmuştur. Resûlullah Efendimize (s.a.v.) ilk bîat eden ve Medîne-i Münevvere’ye ilk hicret eden hanım sahâbîlerdendir. Künyesi Ümmü Süleyman binti Ebî Hasme’dir. Zamanının en akıllı ve en fazîletli kadınlarındandır. Şifâ (r.anhâ) okuma-yazma bilirdi. Resûlullah Efendimizin (s.a.v.) emri ile Hazret-i Hafsa vâlidemize de okuma-yazma öğretmiştir.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.), hicretten sonra Şifâ (r.anhâ)’ya Medîne’de, bir ev tahsis etti. O da, oğlu Süleyman ile birlikte bu eve yerleşti. Resûlullah Efendimiz (s.a.v.), zaman zaman onları ziyâret eder ve onların evinde kaylûle yapardı. Onlar da Peygamber Efendimiz (s.a.v.) için husûsî bir yatak ve örtü hazırlamışlardı. Peygamber Efendimizin istirahatını yaptığı bu yatak teberrük için muhafaza edildi. Bu yatak Şifâ (r.anhâ) vefat ettikten sonra uzun seneler oğlu Süleyman’ın (r.a.) muhâfazasında kalmıştır.
Kendisinden oğlu Süleyman, Ebû Seleme bin Abdurrahman, Müminlerin annesi Hafsa (r.anhâ) ve diğer bazı zâtlar hadîs-i şerîf rivâyet etmişlerdir.
Hazret-i Ömer (r.a.), Şifâ (r.anhâ)’ya hürmet gösterir ve fikirlerine ehemmiyet verirdi. Şifâ (r.anhâ)’dan şöyle rivâyet edilmiştir: “Bir gün bir şeyler istemek için Resûlullah Efendimize (s.a.v.) gittim. Verecek bir şeyinin olmadığını söyledi. Fakat ben kendisine bu hususta biraz ısrarcı oldum. O sırada namaz vakti geldiği için yanlarından çıktım ve kızımın yanına gittim. Kızım, Şurahbil bin Hasene (r.a.) ile evli idi. Eve girdiğimde Şurahbil (r.a.) de evde idi. Ona: ‘Mescidde cemâatle namaz kılınırken sen niye evdesin?’ diyerek biraz söylendim. Dedi ki:
‘Beni kınama! Çünkü bizim (dışarı çıkmaya uygun) bir tane elbisemiz vardı, onu da Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) ödünç aldı. (Bu sebeple namaza gidemedim).’
Bunu duyunca ben: ‘Anam babam fedâ olsun, Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) bu hâlde iken ben hiç düşünmeden ona ısrarcı oldum.’ diyerek kendi kendime kızdım.”
Peygamber Efendimiz (s.a.v.), hicretten sonra Şifâ (r.anhâ)’ya Medîne’de, bir ev tahsis etti. O da, oğlu Süleyman ile birlikte bu eve yerleşti. Resûlullah Efendimiz (s.a.v.), zaman zaman onları ziyâret eder ve onların evinde kaylûle yapardı. Onlar da Peygamber Efendimiz (s.a.v.) için husûsî bir yatak ve örtü hazırlamışlardı. Peygamber Efendimizin istirahatını yaptığı bu yatak teberrük için muhafaza edildi. Bu yatak Şifâ (r.anhâ) vefat ettikten sonra uzun seneler oğlu Süleyman’ın (r.a.) muhâfazasında kalmıştır.
Kendisinden oğlu Süleyman, Ebû Seleme bin Abdurrahman, Müminlerin annesi Hafsa (r.anhâ) ve diğer bazı zâtlar hadîs-i şerîf rivâyet etmişlerdir.
Hazret-i Ömer (r.a.), Şifâ (r.anhâ)’ya hürmet gösterir ve fikirlerine ehemmiyet verirdi. Şifâ (r.anhâ)’dan şöyle rivâyet edilmiştir: “Bir gün bir şeyler istemek için Resûlullah Efendimize (s.a.v.) gittim. Verecek bir şeyinin olmadığını söyledi. Fakat ben kendisine bu hususta biraz ısrarcı oldum. O sırada namaz vakti geldiği için yanlarından çıktım ve kızımın yanına gittim. Kızım, Şurahbil bin Hasene (r.a.) ile evli idi. Eve girdiğimde Şurahbil (r.a.) de evde idi. Ona: ‘Mescidde cemâatle namaz kılınırken sen niye evdesin?’ diyerek biraz söylendim. Dedi ki:
‘Beni kınama! Çünkü bizim (dışarı çıkmaya uygun) bir tane elbisemiz vardı, onu da Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) ödünç aldı. (Bu sebeple namaza gidemedim).’
Bunu duyunca ben: ‘Anam babam fedâ olsun, Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) bu hâlde iken ben hiç düşünmeden ona ısrarcı oldum.’ diyerek kendi kendime kızdım.”
(İbn-i Hacer el-Askalânî, el-İsâbe fî-Ma’rifeti’s-Sahâbe)
Hicrî: 09 Cemâziyelevveel 1441 Fazilet
Takvimi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder