قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : إِنَّ شِرَارَ أُمَّتِي أَجْرَؤُهُمْ عَلَى أَصْحَابِي. (مرقات المفاتيح)
رسول الله أفندمز ( ﷺ ) بيوردولر ، " امتميك أك شرليلرى ، آصحابميك عليهنده ( ديل اوزاتمايه ) أك جرأتلى اولانلرى در . "
Resûlullah Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular: “Ümmetimin en şerlileri, Ashâbımın aleyhinde (dil uzatmaya) en cüretli olanlarıdır.”
(Mirkâtü’l-Mefâtîh)
Hicrî: 22 Safer 1442 Fazilet Takvim
İNSANLARIN DÖRT HÂLİ
Resûlullah Efendimiz (sallallâhü aleyhi ve sellem) buyurdular: “Size haber vereceğim ve iyi bellemeniz lazım gelen şeye gelince: Dünyâ ancak şu dört kimse içindir.” Yani, dünya ehlinin hâli şu dört kimsenin hâli gibidir:
“Birincisi: Allâhü Teâlâ’nın kendisine mal ve (dînine fayda veren şer’î ilimlerden) ilim verdiği kuldur. Bu kul, kendisine verilen mal ile (onu hayır cihetlerine sarf edip Rabb’ine karşı isyan olan yerlere sarf etmekten kaçınarak) Rabb’inden ittikâ eder (korkar). Malıyla yakın akrabalarına yardımcı olur. İlmi ile (de amel ederek ve isteyenlere Allah rızâsı için öğreterek) Allah için olan hakları gözetir. İşte bu kul, bu ameli sebebiyle (Allâhü Teâlâ indinde) en üstün mertebededir.
İkincisi: Allâhü Teâlâ’nın kendisine (şer’î) ilim verip de maldan mahrum bıraktığı kuldur. Bu kul, sâdık ve hâlis bir niyetle, ‘Şâyet benim de malım olsaydı, elbette ben de (malını Allah rızâsı için hayır cihetlerine sarf eden falan) kimse gibi amel ederdim.’ der. Bu kimse, niyetine göre ecre nâil olur ve malı olup da infak eden ile ecirde müsâvîdir. (Ayrıca amel edip başkalarına öğrettiği ilmin ecri ile diğerine üstündür.)
Üçüncüsü: Allâhü Teâlâ’nın kendisine mal verip de (şer’î) ilimden mahrum bıraktığı kimsedir. Bu kimse, ilmi olmaksızın malını rastgele harcar, savurur. (Üzerine farz olan zekâtını vermeyerek) malı hakkında Rabbi’nden ittikâ etmez (korkmaz). Yakın akrabalarına yardımcı olmaz. Malında Allah için herhangi bir hakkı gözetmez. Bu kimse de (Allah indinde) en hakîr ve en aşağı mertebededir.
Dördüncüsü: Allâhü Teâlâ’nın kendisini hem maldan hem de ilimden mahrum bıraktığı kimsedir. Bu kimse de “Şâyet benim de malım olsaydı malımı rastgele faydasız yerlere harcayan gibi amel ederdim.” der. Bu kimseye de niyetine göre muâmele olunur, malını boş yere faydasızca sarf eden kişi ile günahta müsâvîdir.”
(Mirkâtü’l-Mefâtih)
Hicrî: 22 Safer 1442 Fazilet Takvim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder