MİZAH YAPMAK

 

قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : لَا تُمَارِ أَخَاكَ وَلَا تُمَازِحْهُ وَلَا تَعِدْهُ مَوْعِدَةً فَتُخْلِفَهُ. (ت)

رسول الله أفنديمز ( ﷺ ) بيوردولر : مؤمن قردشنله مناقشه أتمه ، اونون حوشونه كتميجك شقالر يابمه و اونه يرينه كتره ميه جكيك بر سوز ورمه . ’’

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) buyurdular:  “(Mümin) kardeşinle münakaşa etme, onun hoşuna gitmeyecek şakalar yapma ve ona yerine getiremeyeceğin bir söz verme.”

(Sünen-i Tirmizî)

Hicrî:    28  Cemâziyelevvel  1446  Fazilet Takvim

 

MİZAH YAPMAK

 

İnsanların kalplerini, dinimizin belirlemiş olduğu ölçüler dâiresinde mizah kullanarak çekmek, asık suratlı olmamak lâzımdır. Mizah ise övülen ve yerilen olarak iki kısımdır:

Övülen mizah; içine Allâh’ın rızasına uygun olmayan hiçbir şey karıştırılmayan, akrabalık bağını kesmeye veya bir günaha sebep olmayandır.

Zemmedilen (yerilen) mizah; insanlar arasında düşmanlığa sebep olan, insanın kıymetini düşüren, doğruluğu ihlal eden, insanları öfkelendiren suretlerde olandır.

Mizahta günah olan bir husûs bulunduğunda yüzü karartır, kalbi yaralar, düşmanlık doğurur. Ama günah olmayan bir husus olursa hüznü teskin eder, dostlukları kuvvetlendirir, kalpleri rahatlatır, aradaki soğukluğu giderir. Bu sebeple mizah, tatlılığa sebep olacak surette kullanılmalıdır. Mizah, eziyete, bir kimseyi sevindirmek için bir başkasını üzmeye sebep olmamalıdır.

İbrahim Nehaî (rah.) Hazretleri buyurmuşlardır ki: “Sadece aranızda muhabbet olan kimse ile mizah yapın.”

Dini ölçülerin dışında kalan her mizah, kişinin kıymetini düşürür, sadâkatini ihlal eder, kalp sıkıntısı doğurur, arkadaşlıkların bozulmasına sebep olur.

Nice kardeşlerin arasının açılmasının, dostların birbirinden uzaklaşmasının başlangıcı küçük bir şaka/mizah olmuştur. Kötülenen mizahta çekişme ve inatlaşmaya sebep olacak husûsiyet vardır. Zira kişinin münakaşa ettiği kimse ya kendisinden ilimce aşağıdır, böylesi ile münakaşa seviyesizlik olur. Yahut ilimce yüksektir, bu ise haddini bilmezlik olur.

Muhammed bin Münkedir (rah.) şöyle demiştir:

“Annem, ben çocukken bana demişti ki:

Diğer çocuklara şaka yapma, ya seni hafife alırlar yahut sana karşı cüretlenir, senden çekinmezler.”

Hazret-i Ömer radıyallâhü anh buyurdu ki: “Çok gülenin heybeti az olur. Mizah yapan hafife alınır. Kim bir şeyle çok meşgul olursa artık onunla tanınır.”

Hicrî:      28 Cemâziyelevvel  1446  Fazilet Takvim

 

SİTEDEKİ KONU BAŞLIKLARINI GÖRMEK İÇİN TIKLAYINIZ"

MUĞÎRE BİN ŞÛBE (R.A.)

 

29 / 11

 

 

قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : شِعَارُ الْمُسْلِمِينَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَى الصِّرَاطِ اللّٰهُمَّ سَلِّمْ سَلِّمْ. (ك)

رسول الله أفنديمز ( ﷺ ) بيوردولر : مسلمانلريك ، قيامت كونى صراط أؤزرنده علامتى ‘اللّٰهُمَّ سَلِّمْ سَلِّمْ ’ ( اللهم صراط يك ظرارلرندان ، آفتلرندن ، دهشتلى قورقولارندان سلامت ور ، سلامت ور ! ) سوزودر . ’’

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) buyurdular:  “Müslümanların, kıyâmet günü Sırât üzerinde alâmeti ‘Allâhümme sellim sellim’ (Allâh’ım Sırat’ın zararlarından, âfetlerinden, dehşetli korkularından selâmet ver,selâmet ver!) sözüdür.”

(Hâkim, el-Müstedrek)

Hicrî:    27  Cemâziyelevvel  1446  Fazilet Takvim

 

MUĞÎRE BİN ŞÛBE (R.A.)

 

Resûlullah Efendimizin (s.a.v.) hâdimlerinden birisi de Muğîre bin Şu‘be es-Sekafî radıyallâhü anh’tir. O, Resûlullah Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem’in silahtarı mesâbesinde idi. Muğîre (r.a.), Hudeybiye Musâlahası’ndan hemen önce Müslüman oldu. Bundan sonraki bütün gazalara katıldı.

Hudeybiye günü çadırda anlaşma şartları görüşülürken Resûlullâh’ın (s.a.v.) yanı başında durmuş, kılıcını da hazır tutmuştu. Kureyş adına elçilik heyetiyle birlikte gelen amcası Urve bin Mes’ud es-Sekafî, Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) ile konuşurken Arap âdetince elini hep Resûlullah’ın sakalına uzatıyordu. O, elini Resûlullah’ın sakalına uzattıkça, Muğire (r.a.) da kılıcın kabzasıyla amcası Urve’nin elini dürtüyor ve: “Ben, senin elini koparmadan önce, Resûlullah sallallâhü aleyhi ve sellem’in sakalından elini çek istersen!” diyordu.

Kendisi Tâif’te doğmuştu. Tâifliler Müslüman olduktan sonra, Peygamber Efendimiz (s.a.v.), Tâiflilerin Lât ismindeki putunu yıkmaları için onunla birlikte Ebû Süfyan’ı (r.a.), Tâif’e göndermişti.

Muğîre (r.a.), Arap dâhîlerindendi. Şa’bî (rah.) onun, “Beni bugüne kadar hiç kimse mağlup edemedi.” dediğini işitmiş ve nakletmiştir. Muğîre (r.a.) Hazretleri, Hicret’in 50. senesinde vefat etmiştir.

Ashâb-ı Kirâm’dan Ebû Ganem (r.a.) şöyle anlatmıştır:

“Ben, Peygamberimizin cenaze namazında bulundum. Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) kabrine konulduğu zaman Muğîre (r.a.): ‘Resûlullâh’ın ayak kısmından birazının lahdi açık kalmıştı, neden düzeltmiyorsunuz?’ dedi.

‘Sen gir de düzelt.’ dediler. O da kabre girdi ve Resûlullâh’ın (s.a.v) mübarek ayaklarına elleriyle meshetti ve lahdi kapattı. Sonra: ‘Toprak atın.’ dedi. Toprak Muğîre radıyallâhü anh’ın ayaklarının üzerine kadar ulaşınca kabr-i şerîften çıktı. Bu esnada:

‘İşte aranızda, Resûlullah sallallâhü aleyhi ve sellem ile en son şereflenen kişi ben oldum.’ diyordu.”

Hicrî:      27 Cemâziyelevvel  1446  Fazilet Takvim

 

SİTEDEKİ KONU BAŞLIKLARINI GÖRMEK İÇİN TIKLAYINIZ"

ŞEYTAN’IN İNSANA DÜŞMANLIĞI

قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : إِنَّ الشَّيْطَانَ قَالَ: وَعِزَّتِكَ يَا رَبِّ لَا أَبْرَحُ أُغْوِي عِبَادَكَ مَا دَامَتْ أَرْوَاحُهُمْ فِي أَجْسَادِهِمْ قَالَ الرَّبُّ وَعِزَّتِي وَجَلَالِي لَا أَزَالُ أَغْفِرُ لَهُمْ مَا اسْتَغْفَرُونِي. (حم)

رسول الله أفنديمز ( ﷺ ) بيوردولر : محقق ، شيطان شويله ده دى : ‘ يارابى ! عزتنه يمن أده رم كى رحلرى جستلرنده اولدقجه قللارينى صابطرمقدان كرى دورماياجاغم . ’ الله تعالى إيسه شويله بيوردى : عزتم و جلالمه يمن اولسونكى اونلر بندن مغفرت طلب أتدكلرى متدتجه بن ده اونلرى عفوأتميه دوام أده جكيم . ’’

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) buyurdular:  “Muhakkak, Şeytan şöyle dedi: ‘Yâ Rabbi! İzzetine yemin ederim ki ruhları cesetlerinde oldukça kullarını saptırmaktan geri durmayacağım.’ Allâhü Teâlâ ise şöyle buyurdu: ‘İzzetim ve Celâlime yemin olsun ki onlar benden mağfiret talep ettikleri müddetçe ben de onları affetmeye devam edeceğim.”

(Müsned-i Ahmed)

Hicrî:    26  Cemâziyelevvel  1446  Fazilet Takvim

 

ŞEYTAN’IN İNSANA DÜŞMANLIĞI

 

Cenâb-ı Hak, Yâsîn Sûresi’nin 60. âyet-i kerîmesinde -meâlen-: “Ey âdemoğulları! ‘Şeytan’a ibadet etmeyiniz, şüphe yok ki o, sizin için apaçık bir düşmandır’ diye size emretmedim mi?” buyurmuştur.

Allâhü Teâlâ bir hadîs-i kudsîde de şöyle buyurmuştur: “Ey kulum! Şeytan’ın bana isyan etmesinin sebebini biliyor musun? O, melekler gibi bana ibadet ederdi. Ancak ona, baban Âdem aleyhisselâm’a secde etmesini emrettim, o bundan kaçındı, bana isyan etti. O, bana hizmet etmekten kibirlenerek yüz çevirince ben de onu, huzurumdan kovdum. Sonra o, seni de kendisi gibi, benim rahmetimden uzak ve Cennet’imden mahrum etmek için sana düşmanlık etmeye başladı. Sen ise onun vesveselerini ve emirlerini kabul ederek ona uymakta, benim emrimi tutmayarak bana muhalefet etmektesin! Ben, kitaplar göndererek onun sana, babalarına ve dedelerine olan düşmanlığını bildirdim. Seni onunla dost olmaktan sakındırsın diye peygamberler gönderdim.

Bütün bunlara rağmen sen, Şeytan’ın sözlerini kabul edip, benim kelâmımı reddediyorsun, onunla dost olup benim peygamberime düşmanlık ediyorsun. Sen, ceddin Âdem’in kıssasına bakmıyor musun? Şeytan, Allâh’a yemin ederek ona nasihat edenlerden olduğunu söylemişti. Sonra netice olarak, onun pişman bir şekilde Cennet’ten çıkarılmasına sebep oldu. Seni de hak yoldan saptırmak ve azdırmak için şöyle yemin etmiştir: ‘Yâ Rabbi! İzzetine yemin ederim ki, hâlis kulların müstesna, onların tamamını elbette saptıracağım.” (Sâd Sûresi, 82-83) Yemin ederek kendisine nasihat ettiğini söylediği baban Âdem aleyhisselâm’a böyle yaptıysa, artık yemin ederek saptıracağını ve azdıracağını söylediklerine nasıl davranır, var sen düşün!”

Bunun içindir ki Peygamber Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem, “Şeytanlar âdemoğlunun kalplerinin üzerinde dolaşmasalardı, onlar semaların melekûtuna bakarlardı.” buyurmuştur.

Hicrî:      26 Cemâziyelevvel  1446  Fazilet Takvim

 

SİTEDEKİ KONU BAŞLIKLARINI GÖRMEK İÇİN TIKLAYINIZ"