Hadîs-i Şerîf, : Peygamber Efendimiz (s.a.v.);
اللَّهُمَّ لاَ تَكِلْنِي إِلَى نَفْسِى طَرْفَةَ عَيْنٍ “Allâhümme lâ tekilnî ilâ nefsî tarfete aynin.” duâsını çok okurlardı.
Manâsı: Allâh’ım göz açıp kapayıncaya kadar (bile) beni nefsime bırakma. (Hadîs-i Şerîf, Kenzü'l-Ummâl)
اللَّهُمَّ لاَ تَكِلْنِي إِلَى نَفْسِى طَرْفَةَ عَيْنٍ “Allâhümme lâ tekilnî ilâ nefsî tarfete aynin.” duâsını çok okurlardı.
Manâsı: Allâh’ım göz açıp kapayıncaya kadar (bile) beni nefsime bırakma. (Hadîs-i Şerîf, Kenzü'l-Ummâl)
Hicrî:17 Cemâziyelâhir 1434 •Fazilet
Takvim
DUÂNIN ÂDÂBINDAN
Kulun secdede olduğu vakit duâların kabul vaktidir.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) “Kulun Rabbi(nin rahmeti)ne en yakın olduğu vakit secdede olduğu vakittir. Bunun için, secdede çok duâ ediniz.” buyurmuştur.
Ebu Mûsâ el-Eşarî (r.a.) anlatıyor: Peygamber Efendimiz (s.a.v.) ile beraber sefere çıktığımızda her vadi üzerine çıktıkça sesimizi çok fazla yükselterek tehlil ve tekbir ederdik.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) “Ey insanlar! Kendinize acıyın, sesinizi yükseltmeyin. Şüphesiz siz ne sağıra, ne de gâibe duâ ediyorsunuz. Dua ettiğiniz o Allah, muhakkak ki sizinle beraberdir. O sesinizi çok iyi işitir ve size çok yakındır.” buyurdular.
Onun için duâ eden kişi kısık bir sesle duâ eder, gözlerini yukarıya dikmez ve duânın sonunda ellerini yüzüne sürer. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) ellerini duâ için kaldırdığı zaman, yüzüne sürmeden indirmezdi.
MISRA:
Bu deyr-i köhnede biz de duâya muhtâcız.
(Ragıp Paşa)
Mutlak sünnet, Resûlullâh Efendimizin (s.a.v.) devamlı işleyip bir kere veya iki kere terk etmiş olduğu amellerdir ki ibâdetlerde olur ise sünnet-i hüdâ, âdetlerde olursa sünnet-i zevâid denilir.
Sünnet-i hüdânın terki mekruhtur. Buna sünnet-i müekkede derler ki vâcibe yakındır. Sünnet-i hüdâ denilmesi dînin kemâline hidâyet ettiği içindir. Bunu işleyen sevâb kazanır, terk eden dalalettedir ve bid’atçidir. Ezân ve ikâmet okumak ve namazı cemâatle kılmak ve revâtib (beş vakit namazın sünnetleri) gibi.
Zevâid sünneti işlemek müstahsendir. Terk etmek mekruh olmaz. Oturup kalkmakta, giyinmekte, yiyip içmekteki Resûlullah’ın sünnetine uymak gibi. Buna zevâid dendi, zira işleyen sevâb kazanır, terk eden dalalette olmaz.
Kulun secdede olduğu vakit duâların kabul vaktidir.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) “Kulun Rabbi(nin rahmeti)ne en yakın olduğu vakit secdede olduğu vakittir. Bunun için, secdede çok duâ ediniz.” buyurmuştur.
Ebu Mûsâ el-Eşarî (r.a.) anlatıyor: Peygamber Efendimiz (s.a.v.) ile beraber sefere çıktığımızda her vadi üzerine çıktıkça sesimizi çok fazla yükselterek tehlil ve tekbir ederdik.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) “Ey insanlar! Kendinize acıyın, sesinizi yükseltmeyin. Şüphesiz siz ne sağıra, ne de gâibe duâ ediyorsunuz. Dua ettiğiniz o Allah, muhakkak ki sizinle beraberdir. O sesinizi çok iyi işitir ve size çok yakındır.” buyurdular.
Onun için duâ eden kişi kısık bir sesle duâ eder, gözlerini yukarıya dikmez ve duânın sonunda ellerini yüzüne sürer. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) ellerini duâ için kaldırdığı zaman, yüzüne sürmeden indirmezdi.
MISRA:
Bu deyr-i köhnede biz de duâya muhtâcız.
(Ragıp Paşa)
SÜNNET-İ HÜDÂ SÜNNET-İ ZEVÂİD
Mutlak sünnet, Resûlullâh Efendimizin (s.a.v.) devamlı işleyip bir kere veya iki kere terk etmiş olduğu amellerdir ki ibâdetlerde olur ise sünnet-i hüdâ, âdetlerde olursa sünnet-i zevâid denilir.
Sünnet-i hüdânın terki mekruhtur. Buna sünnet-i müekkede derler ki vâcibe yakındır. Sünnet-i hüdâ denilmesi dînin kemâline hidâyet ettiği içindir. Bunu işleyen sevâb kazanır, terk eden dalalettedir ve bid’atçidir. Ezân ve ikâmet okumak ve namazı cemâatle kılmak ve revâtib (beş vakit namazın sünnetleri) gibi.
Zevâid sünneti işlemek müstahsendir. Terk etmek mekruh olmaz. Oturup kalkmakta, giyinmekte, yiyip içmekteki Resûlullah’ın sünnetine uymak gibi. Buna zevâid dendi, zira işleyen sevâb kazanır, terk eden dalalette olmaz.
Hicrî:17 Cemâziyelâhir 1434 •Fazilet
Takvim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder