Hadîs-i Şerîf:
"Yediklerinizi Allâhü Teâlâ'yı zikir ve namaz ile eritiniz. Yemek
yedikten sonra (hazmetmeden) yatmayınız. Yoksa kalbleriniz katılaşır."
(Hadîs-i Şerîf, Taberânî, el-Mu'cemü'l-Evsat)
Hicrî:22 Cemâziyelâhir 1435 •Fazilet Takvim
İKİ KURBANLIĞIN OĞLU (S.A.V.)
Peygamber Efendimiz'in (s.a.v.) dedesi Abdülmuttalib, uzun zamandan beri yeri kayıp olan Zemzem kuyusunu, gördüğü bir rüya üzerine kazıp imar ve ihya etmek istedi. Ancak Kureyş'ten buna karşı çıkanlar oldu. Kendisine oğlu Hâris'ten başka yardım eden kimsesi yoktu.
"Ey Rabb'im! Eğer bana yardımcı olacak on erkek evlat ihsan edip şu hayırlı işte muvaffak kılarsan birisini sana kurban edeyim." diye nezretti.
Allâhü Teâlâ on erkek evlat verdi. Onların yardımıyla Zemzem kuyusunu imar ve ihya etti. Bir gece rüyasında "On oğlun oldu. Maksadına kavuştun. Onlardan birini kurban et, verdiğin sözü yerine getir." denildi.
Büyük bir ıztırab içinde uyandı. Oğullarını toplayıp bu hali onlara anlattı.
"Biz sana itaat ederiz, hangimizi seçersen kurban et" diyerek hepsi kabul edip boyun eğdiler. Kur'aya karar verildi. Kur'a en sevgili oğlu Abdullah'a çıkınca hemen kurban etmek istedi. Ancak Kureyş'in uluları, böyle yaparsan bu, Kureyş arasında âdet olur. Sen Rabb'ini başka şekilde razı et, dediler. Aklı eren kimselerin tavsiyeleriyle kan bedeli (fidye) olan on deve ile Abdullah arasında yeniden kur'a çekilmeye başlandı.
Her seferinde Abdullah'a çıkınca kur'a on defa tekrarlandı. Onuncuda kur'a develere çıktı.
Abdullah yüz deve fidye karşılığında ölümden kurtuldu. Hemen yüz deve kurban edildi. İnsanlar, hayvanlar günlerce o develerden nimetlendiler.
Bundan dolayı Abdullah'a "Zebîh (kurban olunan)" denilmiştir. Peygamber Efendimiz'e (s.a.v.);
"İbnü'z-zebîhayn (iki kurbanlığın oğlu)" dur. İki kurbandan birisi babası, diğeri de daha ileri batınlardan dedesi Hz. İsmail'dir. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) bununla iftihâr eder ve "Ben, iki kurbanlığın oğluyum" buyururlardı.
Hicrî:22 Cemâziyelâhir 1435 •Fazilet Takvim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder